مبالغه : گاه، شاعران و نویسندگان برای افزودن بر تأثیر و قدرت سخن خود، رویدادها را بسیار بیشتر و بزرگتر از آنچه هست، توصیف میکنند. به اینگونه بزرگنمایی در بیان حوادث »مبالغه میگویند.

مانند:      زد تیغ و بنداخت از بر، سرش                                           فروریخت چون رود خون از برش

کنایه : کنایه در لغت به معنای پوشیده سخن گفتن است و در اصطلاح سخنی است که دارای دو معنی دور و نزدیک است . که معنی نزدیک آن مورد نظر نیست اما گوینده جمله را چنان ترکیب می کند و به کار می برد که ذهن شنونده از معنی نزدیک به معنی دور منتقل می شود.

مانند: پا تو کفش من نکن!!!